Achtergrond

Het doel van deze studie was om een overzicht te bieden van de voornaamste uitdagingen waar nationale overheden mee worden geconfronteerd om de identiteit vast te stellen en identiteit te verifiëren van derde landers in de context van verschillende migratieprocedures, zoals de procedure voor internationale bescherming, de terugkeerprocedure en legale migratieprocedures (zowel visa kort als lang verblijf). Ook was het de bedoeling om te beschrijven hoe de lidstaten deze uitdagingen aanpakken. 

Belgisch rapport 

In de tweede helft van 2015 werd België geconfronteerd met een sterke toename van verzoeken tot internationale bescherming. Het betrof voornamelijk asielzoekers uit Syrië, Irak en Afghanistan en in mindere mate ook uit Afrikaanse landen zoals Somalië en Guinee. Het rapport beschrijft waarom deze nationaliteiten problematisch kunnen zijn voor wat betreft identificatie en de beoordeling van identiteitsdocumenten. 

Ook identificatie in het kader van terugkeerprocedures kan een grote uitdaging zijn. De meeste obstakels vloeien voort uit een gebrek aan medewerking van de persoon die dient terug te keren, alsook aan gebrekkige medewerking van een aantal landen van herkomst om de identiteit te bevestigen en/of een laissez-passer uit te vaardigen. In het kader van terugkeer is de beschikbaarheid van een geldig reisdocument cruciaal om de terugkeer te kunnen uitvoeren. 

Identificatie in het kader van een visumaanvraag is meer eenduidig, in het bijzonder voor wat betreft de visa kort verblijf, waarbij de procedures zoals beschreven in de Visa Code dienen te worden toegepast en waar een vergelijking van vingerafdrukken kan gebeuren aan de hand van het Visa Information System (VIS). Voor visa lang verblijf, in het bijzonder in het kader gezinsheriging, kan de verificatie van de identiteit en/of vaststelling van de familiale band, in bepaalde gevallen wel problematisch zijn.  

De afgelopen jaren was er een toename van de verzameling van persoonlijke gegevens, waaronder biometrische gegevens. Hoewel er reeds aanzienlijke vooruitgang is geboekt inzake biometrische gegevensverzameling, is er nog ruimte voor verdere verbetering voor een adequaat gebruik van de beschikbare gegevens, bijvoorbeeld op het vlak van interoperabiliteit. 

Tegen de achtergrond van toegenomen veiligheidsuitdagingen en technologische evoluties, ligt de uitdaging er in om een balans te vinden tussen het aanwenden van persoonlijke gegevens om personen te identificeren en de veiligheid te garanderen enerzijds, maar anderzijds ook het recht op privacy en gegevensbescherming te blijven waarborgen. 

EU vergelijkend rapport

Het EU syntheserapport is gebaseerd op de nationale rapporten van 25 lidstaten en Noorwegen. De studie schetst een overzicht van de voornaamste uitdagingen waar lidstaten mee worden geconfronteerd wanneer ze de identiteit van derde landers proberen vast te stellen of te verifiëren in het kader van de verschillende migratieprocedures. De studie beschrijft de nationale praktijken om aan die uitdagingen het hoofd te bieden en de verschillende methodes die worden gebruikt, alsook in die gevallen waar betrouwbare documenten ontbreken. Verder probeert de studie ook inzicht te bieden in hoe de verschillende data managmentsystemen op nationaal en EU vlak worden gebruikt in het kader van identificatieprocedures. 

EMN Studies

Elk jaar maakt het EMN rapporten over specifieke thema's die verband houden met migratie en internationale bescherming. Telkens dienen de lidstaten een nationaal rapport aan te leveren, dat wordt geanalyseerd en vergeleken in een EU syntheserapport. De  nationale rapporten van de verschillende lidstaten kunnen worden geconsulteerd op de website van de Europese Commissie via deze link.