Goede praktijken betreffende de terugkeer en re-integratie van irreguliere migranten: het beleid betreffende inreisverboden en het gebruik van readmissie-akkoorden. (EMN inform)

Achtergrondinformatie

Deze Inform somt de belangrijkste bevindingen op van de desbetreffende EMN studie op met als doel:

Gelijkenissen en verschillen tussen lidstaten te analyseren betreffende het wettelijk en institutioneel kader betreffende inreisverboden.
De praktische toepassing en effectiviteit van inreisverboden te analyseren, onder andere door een overzicht te geven van statistisch materiaal, knelpunten en goede praktijken.
De toepassing van Europese en bilaterale terugname-akkoorden te exploreren, met inbegrip van nieuw cijfermateriaal.
Ten slotte om kort mogelijke synergieën tussen inreisverboden en terugname-akkoorden aan de ene kant en herintegratie aan de andere kant te vergelijken als hulpmiddelen voor lidstaten in de implementatie van hun terugkeerbeleid.

Het juridisch kader van de lidstaten is algemeen gesproken gelijklopend aangezien het gebaseerd is op dezelfde bronnen (terugkeerrichtlijn; het EU Handvest van de grondrechten) maar de toepassing verschilt uiteraard verder afhankelijk van land tot land.
Lidstaten mogen in individuele gevallen afzien van de afgifte van inreisverboden voor verschillende humanitaire redenen en bepaalde categorieën van derdelanders (slachtoffers van mensenhandel, minderjarigen en niet-begeleide minderjarigen, ouderen, familieleden van EU burgers).
De globale evolutie in het aantal afgegeven inreisverboden vertoont een gelijke proportie van stijgende en dalende trends.
Het merendeel van de lidstaten legt automatisch inreisverboden op, in lijn met artikel 11 (1), in geval van gedwongen terugkeer, terwijl inreisverboden geval per geval bekeken worden in geval van vrijwillige terugkeer.
Terugname-akkoorden (EU en bilateral) blijken sleutelmiddelen te zijn binnen het EU beleid om effectieve en duurzame terugkeer te bewerkstelligen. EU terugname-overeenkomsten worden vooral gebruikt voor gedwongen terugkeer maar sommige landen gebruiken deze ook voor vrijwillige terugkeer.
Effectieve praktische toepassing van inreisverboden veronderstelt een hoge graad van samenwerking tussen lidstaten.