Het doel van dit onderzoek was om een overzicht te bieden van de uitdagingen waarmee de nationale overheden worden geconfronteerd inzake het bepalen van de identiteit van asielzoekers en identificatie in het kader van de terugkeer van afgewezen asielzoekers; dit vaak zonder (betrouwbare) documenten. Dit rapport geeft ook een analyse van de verschillende nationale praktijken inzake identiteitsbepaling en identificeert 'best practices'. Verder wordt ook bekeken wat de mogelijke gevolgen zijn van de afwezigheid van (betrouwbare) identiteitsdocumenten voor de asielaanvraag, of voor de terugkeer naar hun (veronderstelde) land van herkomst in geval de asielaanvraag wordt afgewezen.

Hoewel er weinig statistische informatie beschikbaar is, geven lidstaten aan dat een echte verificatie van de identiteit bij gebrek aan betrouwbare documenten vaak niet mogelijk is. Bijgevolg is er in veel lidstaten een praktijk van toekenning van de identiteit eerder dan van een absolute vaststelling van de identiteit.

In de meeste lidstaten is het ontbreken van identiteitsdocumenten geen doorslaggevend element bij de beoordeling van de asielaanvraag.

De lidstaten maken gebruik van een waaier aan technieken om de identiteit te bepalen bij afwezigheid van betrouwbare identiteitsdocumenten. Hierbij wordt er ook gebruik gemaakt van geavanceerde methodes zoals biometrische analyse en gesofisticeerde databanken met identiteitsgegevens. Daar waar vingerafdrukken en fotovergelijking geen resutlaat geven worden andere methodes toegepast zoals interviews die peilen naar de identiteit en kennisvragen aangaande het land van herkomst, alsook taalanalyse.

Het bepalen van de identiteit is ook van groot belang inzake de implementatie van een efficiënt terugkeerbeleid, dit ook om de integriteit van het Europese asielsysteem te waarborgen. Een vreemdeling kan niet worden geraptrieerd wanneer zijn identiteit niet kon worden bepaald. Het proces wordt verder bemoeilijkt door de soms strikte vereisten door de landen van herkomst inzake identificatie. Het gebrek aan medewerking door de te verwijderen persoon, bijvoorbeeld door het vernietigen van documenten, kan de terugkeer ook ernstig bemoeilijken.

Meer informatie en bevindingen zijn in het syntheserapport te raadplegen. Het syntheserapport is enkel in het Engels beschikbaar

Specifieke informatie aangaande de praktijk en het beleid in België kan worden geconsulteerd in de Belgische bijdrage.

De rapporten van andere lidstaten zijn beschikbaar op de website van EMN Europa.