Het recente arrest van het Europees Hof voor de Rechten van de Mens in O'Donoghue tegen het Verenigd Koninkrijk - waarin het Hof verklaarde dat de Britse immigratiewet ter voorkoming van schijnhuwelijken in strijd was met het recht om te trouwen en discriminerend was (lees het volledige arrest hier) - leidde tot een discussie in Tsjechië. Volgens de huidige wetgeving kan een huwelijk in Tsjechië alleen plaatsvinden als beide partijen legaal op het grondgebied verblijven. Met deze ad hoc vraag wil het Tsjechische Nationale Contact Punt meer weten over de bestaande praktijken in andere lidstaten van het EMN.

De belangrijkste bevindingen van de ad hoc query zijn:

• Van de 22 landen die een openbaar antwoord gaven op deze ad hoc vraag, staan ​​13 landen huwelijken tussen Europese burgers en illegaal verblijvende onderdanen van derde landen toe. In deze landen is de verblijfsstatus geen voorwaarde voor het sluiten van een huwelijk. Dit soort huwelijken komt echter zelden voor, aangezien onderdanen van derde landen die illegaal op het grondgebied verblijven vaak niet alle andere documenten kunnen overleggen die nodig zijn om een ​​huwelijksverzoek in te dienen.
• Maar zelfs in landen waar deze huwelijken wettelijk mogelijk zijn, moeten schijnhuwelijken worden vermeden. Sommige landen hebben maatregelen getroffen om ervoor te zorgen dat het huwelijk niet wordt gesloten met als enig doel het verkrijgen van een verblijfsrecht. Dergelijke maatregelen omvatten verhoren door de ambtenaar van de burgerlijke stand of grondiger onderzoek (waarbij in bepaalde gevallen de politie betrokken kan zijn). In de meeste gevallen beperkt de rol van de ambtenaar van de burgerlijke stand bij de behandeling van huwelijksaanvragen zich echter tot het controleren van de geldigheid van de ingediende documenten.
• In het geval dat de onderdaan van een derde land bestuurlijk werd aangehouden, of een terugkeerprocedure is gestart, verschilt de impact van een huwelijksverzoek per land. In sommige gevallen zal een huwelijk op zichzelf geen reden zijn om de bestuurlijke aanhouding of een terugkeerprocedure op te schorten of te onderbreken, maar over het algemeen zullen deze gevallen op individuele basis worden geanalyseerd.

Lees voor meer informatie de hierboven bijgevoegde compilatie van antwoorden.