Bron: Europa Press database

Achtergrond

In de Dublinverordening zijn criteria en instrumenten vastgesteld om te bepalen welke lidstaat verantwoordelijk is voor de behandeling van een verzoek om internationale bescherming dat bij een van de lidstaten wordt ingediend. De criteria voor de vaststelling van de verantwoordelijkheid hebben (in hiërarchische volgorde) betrekking op gezinsleden, het recent bezit van een door een lidstaat afgegeven visum of verblijfsvergunning en de vraag of de aanvrager de EU illegaal of legaal is binnengekomen.

De Dublin III-verordening is sinds 1 januari 2014 van toepassing in alle lidstaten, met inbegrip van het Verenigd Koninkrijk, Ierland en Denemarken (uit hoofde van een internationale overeenkomst die in 2006 is gesloten tussen de Europese Gemeenschap en Denemarken), alsmede in de vier landen buiten de EU die deelnemen aan Schengen (IJsland, Noorwegen, Zwitserland en Liechtenstein).

Duidelijkere EU-regels voor niet-begeleide minderjarigen die om internationale bescherming verzoeken

Dit voorstel tot wijziging van de Dublinverordening biedt rechtszekerheid ten aanzien van de verantwoordelijkheid voor de behandeling van verzoeken om internationale bescherming door niet-begeleide minderjarige die geen gezinsleden, broers of zussen of familieleden op het grondgebied van de EU hebben. Het heeft betrekking op de twee situaties waarin minderjarigen zich in dat geval kunnen bevinden:

• Wanneer de minderjarige meerdere verzoeken om internationale bescherming heeft ingediend, onder andere in de lidstaat waar hij zich op dat moment bevindt, is deze lidstaat verantwoordelijk voor de behandeling van het verzoek, mits dit in het belang van de minderjarige is.
• Wanneer de minderjarige die om internationale bescherming verzoekt zich op het grondgebied van een lidstaat bevindt, maar daar geen verzoek heeft ingediend, moet deze lidstaat hem een reële mogelijkheid geven om dat alsnog te doen.
• Als hij besluit in die lidstaat een verzoek in te dienen, blijft hij in die lidstaat die verantwoordelijk is voor de behandeling van zijn verzoek, mits dit in het belang van de minderjarige is.
• Als hij beslist geen verzoek in te dienen in de lidstaat waar hij zich bevindt, is de lidstaat verantwoordelijk waar hij zijn meest recente verzoek heeft ingediend, tenzij dit niet in het belang van de minderjarige is.

Om gezamenlijk te bepalen welke lidstaat verantwoordelijk is en om belangenconflicten te voorkomen, moeten de betrokken lidstaten overleggen over de beoordeling van de belangen van de minderjarige.

Tot slot is in het voorstel bepaald dat de lidstaten elkaar op de hoogte moeten brengen van het feit dat zij de verantwoordelijkheid hebben aanvaard, om de samenwerking tussen de lidstaten te bevorderen en te voorkomen dat er misbruik wordt gemaakt van het systeem.

Het voorstel van de Commissie zal nu worden besproken door het Europees Parlement en de Raad. De Commissie hoopt dat tijdens het Italiaanse voorzitterschap overeenstemming wordt bereikt.