Het aantal asielzoekers in de EU stijgt en men blijft geconfronteerd worden met sterk uiteenlopende standaarden in de verschillende Lidstaten. Dit zorgt onder andere dat de last van het Gemeenschappelijk Europees asielbeleid zeer ongelijk verdeeld is.

De Lidstaten hebben dit probleem niet opmerkelijk aangepakt tijdens de herziening van het asielacquis. Enkel een niet-bindend early-warning systeem werd op poten gezet, om de overbelasting van nationale asielsystemen te signaleren, en steun door het EASO werd voorzien in geval van crisissituaties. De Commissie, het Europees Parlement en de Raad hebben herhaaldelijk opgeroepen tot effectieve toepassing van het principe van solidariteit tussen de Lidsaten; andere belanghebbenden waren zelfs voorstander van een totale afschaffing van het Dublin systeem.

Een mogelijk alternatief bestaat uit quota voor evenwichtige opvang, jaarlijks berekend voor elke Lidstaat, op basis van een transparante berekeningsmethode. Deze SVR Beleidsbrief stelt een multi-factor model voor, die de economische macht, bevolkingsgrootte, gebied en werkloosheidsniveau in rekening neemt van elke Lidstaat, om eerlijke opvangquota voor elke Listaat te berekenen.

Concreet zouden volgende indicatoren in de weegschaal gelegd worden om de quota te berekenen:

• Bruto Binnenlands Product (aandeel binnen het EU BNP); 40%
• Totale bevolking, 40%
• Geografische grootte (aandeel binnen het EU-territorium), 10%
• Werkloosheidsgraad, 10%

Om reeds een tipje van de sluier te voorzien, geeft de studie een simulatie van de quota zoals die voor 2013 zouden gegolden hebben en vergelijkt ze met de werkelijke behandelingsgraad van asielaanvragen tussen 2008 en 2012 om de afwijkingsgraad aan te tonen.