Achtergrondinformatie

Deze EMN Inform vat de belangrijkste conclusies samen van de EMN studie "Vaststellen van tekorten aan arbeidskrachten en de nood voor arbeidsmigratie uit derde landen".

De inform geeft informatie over  de rol van arbeidmigratie als een manier om arbeidstekorten op te vullen, de veelheid van instrumenten die gebruikt worden om EU en nationale arbeidstekorten te identificeren en te meten (zoals werkgeversbevragingen, prognoses en kwalitatieve studies); en  de mate waarin deze instrumenten gebruikt worden om arbeidsmigratiebeleid op nationaal niveau uit te tekenen.

Inform: enkele bevindingen

• De meeste lidstaten zien migratie als deel van de bredere strategie om arbeidstekorten aan te pakken, maar er zijn grote verschillen in het relatieve belang ze hechten aan arbeidsmigratie ten aanzien van andere maatregelen.
• Twee hoofdbenaderingen werden geïdentificeerd: een aanbod-gecentraliseerde ‘human capital’ aanpak, waar toelatingskaders aangepast zijn om migranten aan te trekken met bepaalde karakteristieken waardoor ze makkelijk in de makkelijk in de arbeidsmarkt zijn te integreren; en een vraag-gecentreerde aanpak, die voorziet in versnelde of vereenvoudigde toegang voor migranten die werk zoeken in voorafgaandelijk gïdentificeerde knelpuntberoepen. In de praktijk interacteren de twee modellen regelmatig.
• In landen waarin een menselijk kapitaal model werd aangenomen, wordt hoogeschoolde arbeidsmigratie niet gezien wordt als een instrument om arbeidstekorten aan te pakken maar eerder als een instrument om innovatie een te moedingen en verder te evolueren naar een kenniseconomie.
• In lijn van het vraaggedreven model hebben lidstaten een veelheid van beleidsmaatregelen genomen om arbeidsmigratiebeleid aan te passen aan arbeidstekorten, inclusief vrijstellingen van arbeidsmarktonderzoek  en lagere vereisten naar minimuminkomsten.
• Het identificeren van arbeidsmarkttekorten is in een praktijk die in de grote meerderheid van de lidstaten gebeurd en een brede waaier van methodologiëen werd gebruikt, inclusief het bijhouden van het aantal onopgevulde vacatures, bevragingen, sectoranalyses en kwalitatieve studies.
• 21 lidstaten maken lijsten op van knelpuntberoepen. Ze maken op verschillende manieren gebruik van deze lijsten  (bv. een expliciet instrument om de toegang te regelen voor derdelands-werknemers; of gebruik voor bepaalde specifieke aspecten van migratiebeleid ...).
• De meeste lidstaten monitoren arbeidsmigratie in het algemeen, maar slechts weinigen monitoren de impact van migratie op knelpuntberoepen. Sommigen doen dit op een beperkte manier of op ad hoc basis. 

Please find additional information in the attached Inform.